เดิร์ค ฟาน บาบูเร็น

เดิร์ค ฟาน บาบูเร็น (ภาษาอังกฤษ: Dirck van Baburen หรือ Dirck Jaspersz. van Baburen หรือ Teodoer van Baburen) (ราวค.ศ. 1595 - 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1624) เป็นจิตรกรชาวเนเธอร์แลนด์ในสมัยยุคทองของเนเธอร์แลนด์ในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ผู้มีความเชี่ยวชาญทางการเขียนภาพประวัติศาสตร์, คริสต์ศาสนา, และชีวิตประจำวัน

เดิร์ค ฟาน บาบูเร็นอาจจะเกิดที่ Wijk bij Duurstede แต่ครอบครัวย้ายไปอูเทร็คช์เมื่อบาบูเร็นยังเป็นเด็ก เอกสารแรกที่กล่าวถึงเป็นบันทึกจากปี ค.ศ. 1611 ของสมาคมเซนต์ลูคของเมืองอูเทร็คช์ว่าเป็นลูกศิษย์ของเพาลัส มอรีลส์ (Paulus Moreelse) ราวระหว่าง ค.ศ. 1612 ถึง ค.ศ. 1615 บาบูเร็นเดินทางไปกรุงโรม และที่นั่นทำงานร่วมกับดาวิด เดอ เฮน (David de Haen) และเป็นทั้งเพื่อนและผู้ติดตามของคาราวัจโจ และบาร์โทโลเมโอ มันเฟรดิ (Bartolomeo Manfredi) นอกจากนั้นงานของบาบูเร็นยังเป็นที่สนใจของนักสะสมศิลปะและผู้อุปถัมภ์วินเชนโซ จุสตินิอานิและคาร์ดินัลสคิปิโอเน บอร์เกเซ และอาจจะเป็นเพราะอิทธิพลของสองคนนี้ที่ทำให้ได้รับงานเขียนฉากแท่นบูชา “ชะลอร่างจากกางเขน” สำหรับชาเปลในวัดเปียโตรอินมนโตริโอในกรุงโรมราว ค.ศ. 1617 บาบูเร็นเป็นศิลปินรุ่นแรกที่เป็นกลุ่มผู้มาจากเนเธอแลนด์ที่มาทำงานในโรมในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ที่เรียกตัวเองว่า “กลุ่มเบ็นท์วูเกลส์” (Bentvueghels) บาบูเร็นได้รับชื่อเล่นว่า “Biervlieg” (“เจ้าขี้เมา”)

ในปลายปีค.ศ. 1620 บาบูเร็นก็กลับไปอูเทร็คชและเริ่มเขียน, ภาพชีวิตประจำวัน จนกระทั่งเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1624 เมื่อมีอายุเพียงสามสิบปี บาบูเร็น, เฮ็นดริค เตอร์ บรุกเก็น (Hendrick ter Brugghen) และเจอราร์ด ฟาน โฮนท์ฮอร์สต์ร่วมกันก่อตั้งลักษณะการเขียนภาพที่ปัจจุบันเรียกกันว่า “ตระกูลการเขียนภาพแบบคาราวัจโจอูเทร็คช” ร่างของบาบูเร็นถูกฝังเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1624 ในวัดเบอร์ (Buurkerk) ซึ่งเป็นวัดยุคกลางที่ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรีลาน (Museum Van Speelklok tot Pierement) ราว ค.ศ. 1629 กวีและคีตกวี Constantijn Huygens ตั้งข้อสังเกตว่าบาบูเร็นเป็นจิตกรคนสำคัญคนหนึ่งของเนเธอร์แลนด์ที่มีงานเขียนในต้นๆ คริสต์ทศวรรษของคริสต์ศตวรรษที่ 17

ผลงาน